Fundacja Między Uszami

Kraków

Dawno, dawno temu ojciec zabierał nas czasami do pracy. Wtedy ojciec przestawał mówić głosem, zaczynał mówić rękami. Mimo, że nie potrafiliśmy tak jak ojciec rozmawiać rękami – tata zwracał się do nas „normalnie”, słowami – nie było w tym dla nas nic specjalnie dziwnego. W naszych małych głowach po prostu byli ludzie i tacy i tacy. Tak samo wiedzieliśmy, że do ojca można mówić lekko podniesionym głosem albo zupełnie bezgłośnie, ale za to wyraźnie – pod warunkiem, że na nas patrzy. Dopiero dużo, dużo później poznaliśmy takie słowa jak: segregacja, integracja, niepełnosprawność, internat, specjalny, inwalida i wiele innych…