dominika.sominika

Jestem performerką, moje działania opierają się na pracy z głosem, ciałem, rysunkiem i wcześniej wymyślonym tekstem (bajką) lub improwizacją, najczęściej bazującą na moich snach. / poetka dźwiękowo - ruchowa?/ Dużo eksperymentuję z rzeczywistością, surrealizm to mój sposób na życie. Mój ruch ma korzenie w pantomimie, bo to od niej zaczynałam jako sześciolatka we Wrocławskim Teatrze Lalek. Moje słowo w snach, piszę od kiedy potrafię. Długo chciałam być aktorką i udało mi się zagrać u boku totalnych profesjonalistów , takich jak J. Peszek, czy R. Krzyżowski w spektaklu „Klub Miłośników Filmu Misja” w Teatrze łaźnia Nowa. Na "poważniej" rysuję od trzech lat, a we wrześniu tego roku miałam swoją tygodniową wystawę w Meksyku, zorganizowaną przez Polską Ambasadę. Wystawa nie miała konkretnego miejsca - wszędzie i nigdzie- odbywały się też performensy bez fizycznej postaci mnie -performera. "los cuentos perdidos emergen en Mexico para seguir desambulando" - "Zaginione bajki pojawiają się w Meksyku, żeby zapodziać się ponownie". Z moimi działaniami jest tak jak z zaginionymi bajkami są wszędzie i nigdzie. Dużo bardziej chodzi tu o akt wydarzania się, uruchamianie magii, generowanie surrealizmu. Kawy na drzewach, nauki zen na dachach. Od festiwalu le mouvement w Szwajcarii (sierpień 2014) zajmuje się multisensorycznymi spacerami , blindwalkami, spacerami magicznymi. Udało mi się przeprowadzić ponad 40 spacerów w ośmiu miastach Europy i szczerze uwielbiam to robić.