Kacper Matuszak

Z dzieciństwa głównie pamiętam wspinanie się na drzewa w parku i odkrywanie nowych miejsc. Pamiętam tez dziewczynkę która zgrabnie wspinała się na wysoki trzepak, a naśladowanie jej stało się prekursorem mojego sposobu bycia. Dziś nie wyobrażam sobie mnie bez wspinania i pieszych wypadów pod namiot. Jestem przyzwyczajony, że z pleców nie znika mi plecak, a z butów dziury. Często wstawałem o 4 rano żeby tropić zwierzynę w lesie, bo zżerała mnie ciekawość jak to wygląda za kurtyną. Teraz chcę pójść o krok dalej: przejść Europę jednym z zielonych szlaków dziedzictwa przyrody i dać szansę innym patrzeć na świat z mojej perspektywy. Najdziwniejsze, że dziewczynka z trzepaka wybiera się tam ze mną