Mój Zaczarowany Świat w Obiektywie Aparatu

Wiadomość z ostatniej chwili: Fotografia Turquoise Abstraction zdobyła mega wyróżnienie w XVIII Międzynarodowym Niekonwencjonalnym Konkursie Fotograficznym FOTO ODLOT 🤩🤩🤩😍😍😍😍🤗🤗
Cudnie ❤❤❤
Piękny piątek ❤
Jutro idziemy odebrać nagrody i zobaczyć pozostałe prace 😊😊
ależ radość ❤❤

“ Bądź taka, na jaką wyglądasz, czyli prościej rzecz ujmując: Nigdy nie wyobrażaj

sobie, że jesteś inna, niż mogliby sobie pomyśleć, że to jaka byłaś, lub też jaka mogła byś była być, nie jest niczym innym niż to, czym mogło się było innym wydawać, że jest czymś innym “.

Lewis Carroll–Alicja w Krainie Czarów

Dech zapiera w piersiach kiedy zakładam na siebie gorset konwenansów.

Warto poluzować te sznurki, by zaczerpnąć świeżego powietrza.

Odkąd sięgam pamięcią, stawiam na ubranie z turkusowych liści i korale ulepione z gliny. Bycie sobą wyróżnia nas na tle teatru lalek.

Ktoś śmiało mógłby rzec “Cóż to za dziwoląg”.

Słysząc te słowa grzecznie się kłaniam i dziękuję za zainteresowanie.

“Nie powinnam była tyle płakać.

Spotyka mnie teraz za to taka kara, że mogę utopić się w swoich własnych łzach.”

Lewis Carroll–Alicja w Krainie Czarów  

Jakoś tak, nie rozpiera mnie duma kiedy oglądam się wstecz. Całkiem możliwe, że sporo w tym dramatu. To niesamowite kiedy opera mydlana pieni się tak, że całkowicie zamazuje ekran dnia. Na śniadanie smutek, na obiad złość a na deser radość i wodospad z łez.

Łzy ponoć oczyszczają duszę i umysł. Coś w stylu Katharsis albo ...no tak. Sama z sobą. Jestem blisko zaprzyjaźniona z Niezależnością. Bo wiem, że najbardziej pomocna dłoń znajduje się na końcu mojego nadgarstka.

“Bo tu, jak widzisz, trzeba biec tak szybko, jak się potrafi, żeby zostać w tym samym miejscu. Jeżeli chce się znaleźć w innym miejscu, trzeba biec co najmniej dwa razy szybciej!”

Lewis Carroll- “Alicja w Krainie Czarów. Po drugiej stronie lustra”

Dojrzała kobieta wchodzi w prawdziwe życie. Niby wszystko wie, niby wszystko rozumie a w finale okazuje się, że to wielka improwizacja. Stoję na rozwidleniu dróg. Idąc w lewo sprostam oczekiwaniom moich bliskich, natomiast idąc w prawo udam się w nieznane. Wybór wcale nie okazał się prosty. Pobiegłam ile sił w nogach prosto i teraz trzymam w ręku dwa wiadra. Jedno cięższe od drugiego.

Jak biec z dwoma wiadrami wypełnionymi po brzegi marzeniami?

“ - Ale ja nie chcę mieć do czynienia z wariatami! - zastrzegła się Alicja.
- Och, na to nic nie poradzisz- odpowiedział Kot.

- Wszyscy tu jesteśmy stuknięci. Ja jestem wariat. Ty jesteś wariatka.
- Skąd wiesz, że jestem obłąkana ? - rzekła Alicja.
- Musisz być obłąkana - powiedział Kot - bo inaczej byś się tu nie przybłąkała”.

Lewis Carroll-Alicji w Krainie Czarów

Jak od linijki - wcale nie prosto. Rób to co inni, bądź jak inni, tańcz tylko tak jak Tobie grają. Sugerowali, by znaleźć swoje własne miejsce w szeregu. No i siedziałam jak ta kura na grzędzie. No i nim się obejrzałam minął miesięczny wiek. Nadszedł moment, w którym znudziło mi się to ciągłe, bez sensu gdakanie. Wyjdź przed szereg, mówili. No i wyszła kura - teraz śpi potrącona ciężarówką hejtu.

Monotonia objęła wzrokiem ten widok nędzy i rozpaczy. Skłoniła mnie, by wziąć nogi za pas.

“Wszystko jest możliwe, trzeba tylko wiedzieć o sposobach.”

Lewis Carroll–Alicja w Krainie Czarów

Rzeczy niemożliwe załatwiam od ręki, tylko na cuda trzeba nieco dłużej poczekać. Jestem w stuprocentach odpowiedzialna za własne decyzje, to ja ponoszę ich konsekwencje, które często bywają ulotne jak motyle.

Jeśli popełnisz jakikolwiek błąd to wyciągnij wnioski i pozwól im odlecieć.

“Ja... ja naprawdę w tej chwili nie bardzo wiem, kim jestem, proszę pana. Mogłabym powiedzieć, kim byłam dziś rano, ale od tego czasu musiałam się już zmienić wiele razy”.

Lewis Carroll–Alicja w Krainie Czarów

Wiatr strącił już wszystkie drogowskazy, ciemność zgasiła wszystkie latarnie w okolicy. Tylko blask księżyca oświetla drogę włóczędze. Włóczęgą Ja! Stoję znów na rozwidleniu dróg. Mogłoby się wydawać, że tylu ludzi wokół mnie a jednak.... stoję tu sama. W wózku uschnięte liście i kilka łodyg. Póki kwiaty rosły w ogrodzie, rozkwitała i moja kreatywność. Tego dnia jednak nie wiedziałam już nic. Kupiłam bilet w podróż poszukiwania nadziei.

“- Więc nie ma znaczenia, w którą stronę pójdziesz- powiedział Kot.

-...jeżeli tylko dojdę gdziekolwiek- dodała Alicja

Lewis Carroll–Alicja w Krainie Czarów

Zrozumienie czego w życiu pragnę nie pojawiło się znienacka. Zegar tykał, wraz z jego wskazówkami śmiałam się, płakałam, szukałam a nawet uciekałam. Istna kumulacja!

Połączenie mojej determinacji i przyjaźni zaowocowało całkiem trafnym wyborem.

Otóż w moich rękach ster, wiatr w żagle i ... na pełne morze.

Nie pozwól, by przeciętność innych ludzi wpłynęła na “pole” Twojego widzenia.

Uwierz mi, nie ma takiej rzeczy, która mogłaby ograniczyć Twoje możliwości.

Jeśli na tej fotografii widzisz więcej niż zacne pole kapusty to dobry znak na przyszłość, zapowiedź konstruktywnego życia.  

Głowa nie zawsze pusta, co dwie to nie jedna!

Każda rzecz ma jakiś morał. Trzeba go tylko znaleźć”.

Lewis Carroll–Alicja w Krainie Czarów

Jak wygląda moje życie ? Nie widzę przed sobą już nic. Czy powinnam się odwrócić,

czy też wciąż iść przed siebie? Naprawdę nie wiem jak robią to inni, że cofają się w tył.

Czy to racjonalnie ujmując możliwe ? wstecz na opak czy jeszcze jakoś inaczej.

Niby doszłam do celu a tutaj na tym skrawku polany nogi odmówiły posłuszeństwa,

nie chcą dalej biec. Jestem już zmęczona. Nic nie wiem. Czy zrobiłam dobrze ?

Czy zrobiłam źle ? Kto mi odpowie ? Ja nie wiem. Naprawdę nie znam odpowiedzi.

Wtedy krzyknęłam, odpowiedziało mi echo.

Przekonałam się, że pozory mylą.

Przez łzy jak przez mgłę

...zamazany obraz rzeczywistości.

“Więc siedziała dalej z zamkniętymi oczyma, na wpół przekonana, że znajduje się w Krainie Czarów, chociaż wiedziała, że wystarczy otworzyć oczy i wszystko znów się przemieni w nudną rzeczywistość”.

Lewis Carroll- “Alicja w Krainie Czarów”

Ktoś napisał kiedyś zdanie, że “żyli długo i szczęśliwie”. Wspomniał też, że wszystko miało swoje miejsce za siedmioma górami i za siedmioma rzekami. Na końcu dodał, że tam był, miód i wino pił a wszystko co widział, no właśnie...opisał. Nie widzę Utopii na mapie geograficznej. Kompas zawodzi i prowadzi mnie na manowce. Biorę do ręki księgę, wertuję dokładnie strona za stroną następnie zamykam oczy i przenoszę się do wyimaginowanej krainy. Miejsca, w którym nikomu nie dzieje się żadna krzywda, dolina, w której wszyscy są szczęśliwi. Gdzie człowiek człowiekowi nie jest wilkiem a kiwi nie kiwi kiwi. Kiedy otwieram oczy, budzę się z “bajecznego letargu”.

Ktoś krzyczy, ktoś się dąsa i marudzi.

Podobno człowiek kiedy się rodzi jest jak tabula rasa.

Szkoda tylko, że ta czysta karta jest cała zabazgrana.

“...z czego wynika, że są trzysta sześćdziesiąt cztery dni, w które możesz dostawać prezenty nie urodzinowe.

- Z pewnością! rzekła Alicja

- A tylko jeden dzień na prezenty urodzinowe”.

Lewis Carroll–Alicja w Krainie Czarów

Czy wiesz, że każdego dnia spotyka Cię coś dobrego a Ty tego nie widzisz? Obserwuję Cię i śmiem stwierdzić, że przechodzisz obojętnie obok tak wielkiego szczęścia.

Skup się uważnie! Masz je w zasięgu ręki, więc przestań się dąsać i wyciągnij ją.

Ot tak! po prostu bierz z życia to, co najlepsze. Czerp garściami! Złap oddech i rozejrzyj się. Spójrz na swoich bliskich, ciepły posiłek, ciepłe ubranie, dach nad głową.

Dostałeś od życia prezent, nie ważne czy jeden, czy dwa bo otrzymujesz je cały czas. Pamiętaj, ile dasz tyle otrzymasz dwa razy więcej.

Sprawiać radość innym to prawdziwy skarb!

“ – Jesteś szalony, brak ci piątej klepki, jesteś wariatem, ale tylko wariaci naprawdę coś są warci”. - Lewis Carroll–Alicja w Krainie Czarów

W różowych okularach mi do twarzy! W przyjaźni i w miłości też wszystko gra. Sugeruję tobie abyś zmienił swoje szkła kontaktowe już dziś. Punkt widzenia może i zależy od punktu siedzenia ale chętnie z tobą będę polemizować. W dzieciństwie rozdali nam kredki by pomalować swój świat. Jeśli wybrałeś ołówek to koniecznie zamień go na pastele bo szary szkic sprawi, że pożre Cię szara monotonia.

“Po cóż - pomyślała - udawać dwie osoby naraz, kiedy ledwie wystarczy mnie na jedną, godną szacunku osobę”.

Lewis Carroll–Alicja w Krainie Czarów

Adaptacyjność, co to w ogóle znaczy? Myślałam, że powiedzenie “jeśli wejdziesz między wrony, musisz krakać tak jak one”. Może i tak, ale też nie. Bycie tu i bycie tam sprawiło, że zgubiłam się jakoś w tym byciu. Stałam się taką panią siaka i owaka. Zaplątałam się w tę pajęczą sieć tak, że zapomniałam nawet jakie noszę imię. Nie możesz lubić tego co wszyscy, albo możesz ale nie koniecznie musisz. Nie rozdrabniaj się, czy też nie zamieniaj na drobne. Bądź sobą. Nie twórz drugiego siebie, ani trzeciego ani setnego. Na co ci to rozdwojenie jaźni?

“- Och, nie mów w ten sposób! - zawołała biedna Królowa, załamując ręce w rozpaczy. - Pomyśl, jaką jesteś świetną osobą. Pomyśl, jak długą przeszłaś już drogę. Pomyśl, która jest godzina. Pomyśl o czymkolwiek, tylko nie płacz!”

Lewis Carroll–Alicja w Krainie Czarów

Czerwona Dama Kier we własnej osobie. Z przodu silna i pewna siebie, z podniesioną głową, czasem z zadartym nosem. Ostrzymy pazurki i zaciskamy pięści. Gotowa do walki. Bo ja mogę dla nich zrobić wszystko. Utoruję im drogę by każdy mógł przejść przez cierń. Ten pancerz spełnia fantastyczną rolę. Ta maska z resztą też. Lecz po drugiej stronie lustra nawet Dama Kier płacze gdy nie widzi nikt. Cokolwiek robię, gdziekolwiek jestem wiem, że mogę na Ciebie liczyć. O każdej porze dnia i nocy. Ty i ja. To nasze rozdanie kart.

“- Jak długo trwa wieczność?
- Czasami tylko sekundę - odparł królik “.

Lewis Carroll-Alicja w Krainie Czarów

Chciałabym aby moja bajka trwała tylko w lecie, chciałabym aby było tylko lato!

Lato, cieplejszy brat Wiosny. Lato jest pełne słońca, jest obfite w miłości. Latem wszystko jest piękne i proste. To czas, w którym Śmiech i Radość biegają beztrosko po podwórku. Dumne, zielone płuca drzew żywią nas powietrzem. Złociste łany zbóż karmią nas pachnącym chlebem. Emanuję szczęściem, czuję smak życia w gębie!

Powoli spadam...przyszła Jesień. To właśnie ona grozi mi palcem.

Ogarnia mnie smutek i żal. Drzewa pokrywa szron i mróz, spadają liście.

Nawet niebo płacze deszczem. Gram na zwłokę.

Szukam schronienia w lesie wśród jeszcze żywych drzew.

Słońce próbuje rozbić promieniami gęste deszczowe chmury.

Pojawia się nadzieja, lecz jak szybko się pojawia równie szybko znika.

Opada ostatni płatek a mnie pochłania zimowy sen.