Misja Abchazja

This project is also available in english version. Click here to change language.

O projekcie

Projekt Reporterski #Misja Abchazja

Każda podróż zaczyna się od... nie, wcale nie od pierwszego kroku. Zaczyna się od marzenia. Czasem marzenie o wyprawie rodzi się we wczesnej młodości, ale potrzeba lat, żeby urosło, dojrzało i dało znak: teraz! Tak było poniekąd w naszym przypadku.

10 lat temu Sara Komaiszko wpadła na pomysł, aby podróżować po krajach świata w porządku alfabetycznym, i przywozić z podróży materiały do książek. 
Pierwszym państwem na literę A (a nawet ABC) jest Abchazja. Państwo, które oficjalnie nie istnieje. Ideą wyprawy zainspirowała dziennikarkę Anitę Czupryn i fotografkę Velar Grant, i tak powstała Misja Abchazja. Chcemy pojechać do Abchazji, by zebrać materiały do reportaży i fotoreportaży, które będą wydane w formie książki-albumu. Będziemy zadawać pytania o tożsamość kaukaską i narodową, pytać o ich relacje z Rosją, z Gruzją, o to, o czym marzą, jak żyją, o ich kulturę, tradycję, święte miejsca i naturę. Dzięki Waszemu wsparciu spiszemy i upamiętnimy historie ludzi z Kraju Duszy. (Planowany termin wydania: 2019).

Celem tej kampanii jest zebranie środków finansowych na pokrycie kosztów wyprawy. 

 

Co to jest Abchazja?

Jak wygląda dzień z życia dwudziestoletnieg Abchaza? Jakich wierszy uczą w szkołach najmłodszych Abchazów? Kim chce zostać wnuczek wojennego weterana? Jak to możliwe, że podczas gdy świat stoi u bram wojny religijnej, w Abchazji chrzestnym nowo narodzonego dziecka zostaje Muzułmanin? Czy to prawda, że Abchazi żyją ponad sto lat? Czy są potomkami olbrzymów? Dlaczego są najbardziej zbuntowanym narodem świata? Jak wygląda dziś słynne abchaskie laboratorium, w którym Sowieci chcieli skrzyżować człowieka z małpą? Czy rosyjscy dygnitarze nadal odwiedzają kąpieliska w Nowym Afonie? 
Opisując i fotografując codzienne życie Abchazów, chcemy oddać im głos. Owocem naszej misji będzie książka, na którą złoży się cykl reportaży i fotoreportaży, o ich tęsknocie do wolności, odrębności i suwerenności.

Abchazja to skrawek ziemi wzdłuż północno wschodniego brzegu Morza Czarnego na zachodnim Kaukazie. W czasach ZSRR uchodziła za najpiękniejszy fragment Związku Radzieckiego. Tutaj Stalin miał swoją daczę, i tutaj Chruszczow odpoczywał na urlopie w dniu, kiedy go obalono. Dzisiejsza Abchazja ma własny rząd, konstytucję, język, prawo, linie lotnicze, media, a nawet znaczki pocztowe. Formalnie jednak należy do terytorium Gruzji. Suwerenność Abchazji uznają jedynie Rosja, Wenezuela, Nikaragua, Nauru i ostatnio - Syria. 

Abchazja nigdy nie była tematem pierwszych stron gazet, nawet gdy dochodziło tam do przełomowych wydarzeń. Zapuszczają się tam blogerzy-podróżnicy, których raczej głównym celem jest przekazanie turystycznych informacji. Na palcach jednej ręki można policzyć reporterów, którzy swoje publikacje poświęcili Abchazji. 

Jaka jest Abchazja w 2018 roku, dokładnie 25 lat po wojnie, w dziesiątą rocznicę uzyskania autonomii? Co składa się na tożsamość dzisiejszych Abchazów? Jakie są ich relacje z Rosjanami i Gruzinami? Chcemy wziąć pod lupę Abchazję dnia dzisiejszego. Opowiedzieć, jak ostatnie ćwierćwiecze wpłynęło na rozwój tożsamości narodowej Abchazów oraz jak wyglądają dzisiejsze wpływy rosyjskie i gruzińskie. 

 

NASZ TEAM: Trzy blondynki jadą na Kaukaz

Anita Czupryn - publicystka z Warszawy, dziennikarka z dwudziestopięcioletnim doświadczeniem. Swoją karierę zaczynała w ,,Super Expressie'', gdzie publikowała m.in. reportaże z Rosji, Francji, Włoch. Zajmowała się aferami politycznymi, przeprowadzała wywiady z politykami najwyższej rangi, oraz celebrytami. Od 10 lat związana z dziennikiem ,,Polska The Times'', jest autorką artykułów o tematyce społecznej, wywiadów z osobistościami ze świata polityki, kultury i nauki. Laureatka literackiego konkursu ,,Kobieta na zakręcie'' organizowanego przez ,,Wysokie Obcasy'' i ,,Świat Literacki''. W 2010 nominowana do prestiżowej Nagrody Mediów Niptel za odważną publicystykę na temat sytuacji polskich mediów. W 2013 była korespondentką wojenną w Afganistanie. Jej reportaż z ataku rebeliantów na bazę w Ghazni znalazł się w podręczniku do języka polskiego dla gimnazjalistów. Autorka czterech książek z dziedziny literatury faktu oraz współtwórczyni filmu dokumentalnego ,,Trudny rok'' (2001 r.). W 2017 roku współtworzyła serial dokumentalny ,,Polskie zabójczynie'' dla CI Polsat.

Velar Grant - fotoreporterka z Londynu. Absolwentka filologii rosyjskiej Uniwersytetu Marii Skłodowskiej-Curie w Lublinie, stypendystka Ministerstwa Edukacji Narodowej w Moskwie. Wyemigrowała z Polski w 2000 roku. Ukończyła studia fotograficzne w Central Saint Martins College of Art and Design w Londynie. W 2011 roku zdobyła nagrodę Picture of the Year niemieckiego magazynu ,,Human Rights Observer''. W 2016 roku jej esej fotograficzny ,,Forgotten Children of Idomeni'' zdobył pierwszą nagrodę w konkursie Mobile Photography Award. Jej prace były wystawiane w Darkroom Gallery w Vermont w USA, 6x6 Center for Photography w Limassol na Cyprze, oraz na wystawie MPA w Mediolanie we Włoszech. Jej zdjęcia ukazują się m.in. w ,,The Guardian'', ,,The Wall Street Journal'', ,,The Times'', ,,The Telegraph'', ,,National Geographic'', ,,International Street Photographer''. Velar jest licencjonowanym członkiem National Union of Journalists UK i na stałe współpracuje z amerykańską agencją prasową ,,Zuma Press''. W swojej pracy skupia się przede wszystkim na bieżących wydarzeniach politycznych, prawach człowieka i zjawisku emigracji. 

 

Sara Komaiszko - ekspertka w dziedzinie mediów społecznościowych i niezależna dziennikarka z Londynu. Wyemigrowała do Wielkiej Brytanii w 2008. Zadebiutowała serią artykułów o życiu społeczności polskiej w Anglii, w dzienniku ,,Polska The Times''. Ukończyła kierunek komunikacja i media na University of East London. Po studiach odbyła staż Public Relations w Instytucie Kultury Polskiej w Londynie. Szczególnie zainteresowana Polonią na Wyspach Brytyjskich publikowała artykuły o problemach emigracji dla magazynu online ,,Nowy Folder'' (założonego przez Uniwersytet Warszawski i Fundację ,,Herodot'' im. Ryszarda Kapuścińskiego) oraz do magazynów społeczności polskiej w Wielkiej Brytanii: ,,Goniec Polski'', ,,Open Magazyn'', ,,Nowy Czas'' (gdzie prowadziła również rubrykę kulturalną). W latach 2014-2016 koordynatorka sekcji filmowej festiwalu sztuki ,,Passion For Freedom'', promującego prawa człowieka. Przeprowadziła wtedy serię wywiadów z twórcami filmów, artystami i aktywistami społecznymi. Od 2017 związana z radiem Hello Irlandia w Dublinie. 

 $$$

Dlaczego crowdfunding? Środowisko dziennikarzy doskonale zdaje sobie sprawę z tego, jaki jest dzisiejszy stan polskiej prasy. Na ambitny reportaż nie ma już miejsca w gazetach. Redakcje rzadko mają pieniądze na to, by wysyłać reporterów w interesujące zakątki świata. Trudno też uzyskać grant międzynarodowy - wniosków jest mnóstwo, a fundusz bardzo ograniczony. Nam w każdym razie się nie udało. Ale się nie poddajemy. Postanowiłyśmy, że do Abchazji pojedziemy tego lata, tak jak zaplanowałyśmy. Szukanie sponsorów wiązałoby się z noszeniem koszulek i czapeczek ze znanymi logo i pisaniem tekstów niekoniecznie na tematy, które nas akurat interesują. Crowdfunding wiąże się z wolnością, kreatywnością, adrenaliną i poczuciem ,,ubuntu''*. Wybór był prosty :)

Przewidywany budżet na naszą wyprawę to 18000 zł. 

Gdyby udało nam się zebrać więcej, to oprócz pokrycia kosztów podróży dla trzech osób (bilety lotnicze, wizy, ubezpieczenie, zakwaterowanie, wyżywienie, transport), nadwyżkę chciałybyśmy przeznaczyć na zakup sprzętu (marzymy o dronie lub GoPro6) i zapłaceniu profesjonalnym tłumaczom za przetłumaczenie naszych reportaży na język angielski i rosyjski.

*,,ubuntu'' - słowo pochodzi z języków plemion Bantu z południowej Afryki. Czasem jest tłumaczone po prostu jako ,,bycie razem''. Nieco bliższe jego znaczeniu jest tłumaczenie ,,jestem, ponieważ ty jesteś''. 

 Obserwuj nas na Instagramie :)

 

 

 

 

 

Media o Twoim projekcie: