Lil Ironies - brakuje na mastering i tłoczenie płyty!

Od dwóch lat uparcie zajmujemy się muzyką :-) Podobno z dobrym skutkiem. A nawet jak z niedobrym - i tak będziemy to robić dalej ;-)

Potrzebujemy wsparcia do skończenia naszej debiutanckiej płyty. Większość kosztów ponieśliśmy sami na nagranie i miks (ok 10000 zł...). Na ostatniej prostej brakuje nam pieniędzy na mastering płyty oraz jej wytłoczenie... Brakuje też na klip, ale powiedzmy, że to już jest luksus, na który pozwolimy sobie, jeżeli np uda nam się zebrać cokolwiek ponad minimum niezbędne do skończenia płyty. Jeżeli zbiórka się nie uda - będziemy zmuszeni sprzedać również pianino i karton, których użyliśmy do nagrania filmiku promującego nasz projekt ;-)

Oto próbka naszej płyty:



Zespół istnieje od półtora roku – w trakcie pracy nad debiutanckim materiałem zostaliśmy zaproszeni na festiwale – NowoBrzmienia we Wrocławiu, Re:Wizje, Uruchomucho w Warszawie oraz Warsaw Music Week, dotarliśmy również do finału konkursu „Zrób Głośniej” t-mobile-music.



Nasza muzyka to efekt minimalistycznego podejścia do dźwięków i aranżu – wszystko na możliwie ascetycznej, ale lekko przybrudzonej płaszczyźnie muzycznej. Brudny minimalizm – tak określamy swoją „szufladę” w muzyce. Paradoksalnie staramy się osiągnąć cel przy użyciu bardzo szerokiego instrumentarium: od piwnicznie brzmiącej perkusji, czy zabawkowych klawiszy, przez kontrabas i gitarę aż po cyfrowe pady, syntezatory, ale też wirtualne instrumenty i fortepian…

Eksplorując całe bogactwo dostępnych współcześnie możliwości, zazwyczaj pozwalamy utworom zabrzmieć jakby były „niedoaranżowane”. Proste glassowskie motywy, dysonanse, elektroniczne zgrzyty, czy fragmenty oparte tylko na kontrabasie i perkusji - wszystko zgodnie z zasadą „lepiej mniej niż więcej”. Napawając się ciszą, instrumentaliści pozostawiają dużo przestrzeni dla Kinty - wokalistki obdarzonej mocnym, miejscami schizofrenicznym i depresyjnym głosem. Teksty obnażają najskrytsze emocje, stanowiąc studium bolesnego przeżywania życia i sztuki "naprawdę" - zjawisko często zapomniane dla pokolenia Facebook.