Autyzm - pamiętnik Babci Kubusia

Jestem babcią czteroletniego chłopca. Kubuś urodził się 27 września 2006 r. Narodziny dziecka wniosły do życia naszej Rodziny tony radości. Zostałam babcią...

Z dumą obwieszczałam wszystkim, że mam cudownego, zdrowego, ślicznego wnuka. Swoje szczęście, że ta mała istotka jest też gramem mnie samej próbowałam wykrzyczeć całemu światu. Kubuś rozwijał się prawidłowo. W okresie niemowlęcym miewał częste infekcje dróg oddechowych, uszka. Niekiedy stan chorobowy kierował dzieciątko na oddział szpitalny. Widok Aniołka w obcym miejscu, w łóżeczku szpitalnym, a obok czuwająca całe doby, śpiąca na podłodze, skulona przy łóżeczku synka z Jego rączką w swojej dłoni moja córka... Odliczałam dni, kiedy te koszmarne sceny znikną. Powroty do domu były wielkim Świętem i z czasem wszystko wracało do normy. Kruszynka rosła... pierwszy ząbek, pierwsze kroczki, sylaby, których dźwięk czytelnie brzmiał MA-MA, TA-TA, BA-BA. 

Hormony szczęścia skutecznie tłumiły osłabienie, które zaczynało wkradać się do mojego organizmu. Profilaktyczne badanie... potem kolejne... i diagnoza: MAM NOWOTWÓR. Poddaję się, czy podejmę wyzwanie i zawalczę o siebie?? Zawalczyłam, po ciężkich bitwach wygrałam! W dniu, kiedy otrzymałam wyniki potwierdzające, że operacja się udała, nie mam przerzutów - dzieci przygotowały mi rodzinne przyjęcie.

Radość, że po kilku tygodniach ponownie zobaczę sens mojego życia - mojego wnuczka - była przeogromna... i prysła niczym bańka mydlana. Kubuś nie chciał się przytulić... trzymał w rączce malutkie autko i to ono wzbudzało Jego zainteresowanie. Sam, w narożniku pokoju przemieszczał ten pojazd wzdłuż fug w kafelkach... Był ciałkiem, myślami gdzieś w przestrzeni... Gardło ścisnęła mi dziwna siła, dusiłam się z niemocy. DLACZEGO? pytałam… Wiem, jestem zmęczona walką z chorobą, inaczej wyglądam, nie poznał mnie. 

Jego izolacja od otoczenia pogłębiała się. Zasadnym był natychmiastowy kontakt z psychologiem. Wywiad z rodzicami, obserwacja Kubusia, konsultacja z innymi specjalistami i diagnoza, która zburzyła całkowicie wizję na przyszłe dni... KUBUŚ MA AUTYZM. Tego przekazu nie wyrwę nigdy ze swojej psychiki... Dnie i noce pozyskiwałam informacje na temat  schorzenia. Nikt z nas nie miał żadnej wiedzy, co kryje się pod pojęciem AUTYZM. Bunt, miliony pytań bez odpowiedzi i jednoznaczna decyzja: WYRWIEMY DZIECKO Z TEJ KRAINY! Zbudujemy pomost między dwoma światami naszym - realnym i JEGO, którego nie znamy.

Walka trwa już prawie trzy lata. Jest trudna, nierówna, bardzo kosztowna. MIŁOŚĆ, POKORA, WIARA I NADZIEJA to drogowskazy, które wyzwalają siły do kształtowania chłopczyka z brakującymi fragmentami mózgu. WYRWIEMY GO Z TEJ TAJEMNICY - to zadanie, które realizuję wspierając dzieci finansowo, opłacając koszty terapii samodzielnie przez dwa lata. Już nie mam sił pracować po 12 i więcej godzin. Mój organizm staje się coraz bardziej wyczerpany. Nowotwór w remisji może się „przebudzić”, a ja mam jeszcze tyle w tym życiu do zrobienia. Niekoniecznie dla siebie...

W książce na pierwszych stronach umieszczę nazwiska (za ich zgodą) wszystkich darczyńców, którzy przyczynili się do możliwości spełnienia mojego marzenia i pomogli mojemu małemu bohaterowi. Wszystkie firmy, które włączą się w sponsorowanie Wydania książki zostaną wskazane wraz ze swoim logiem na pierwszych kartach książki.

Wymienię wszystkich darczyńców na pierwszej stronie swojego bloga w odrębnej, czytelnej zakładce dziękując za wsparcie.