Maniucha i Ksawery - wydanie płyty 'Oj borom borom'

O projekcie

for English, look below

 

NA CO ZBIERAMY

Zbieramy na wydanie płyty Oj borom borom. Płyta zawiera unikalne, przez nas zebrane pieśni z ukraińskiego Polesia w minimalistycznej interpretacji na głos i kontrabas.

Materiał jest już nagrany. Dzięki nagrodzie im. Czesława Niemena na Festiwalu Nowa Tradycja 2016 oraz uprzejmości Programu II Polskiego Radia, nagraliśmy go w radiowym studio S4 ze znakomitym realizatorem Tadeuszem Mieczkowskim.

Wydanie płyty to dla nas nowy etap we wspólnej artystycznej przygodzie. Płyta pozwoli naszej muzyce dotrzeć tam, gdzie my sami nigdy byśmy nie dotarli.

Potrzebujemy Waszego wsparcia żeby płytę wydać, czyli wytłoczyć, opakować, uzupełnić tekstami, tłumaczeniami i ilustracjami. Właśnie w tym celu uruchamiamy zbiórkę na Polak Potrafi.

 

AKTUALNOŚCI

Postanowiliśmy zagrać koncert wspierający niniejszą akcję na Polak Potrafi w kawiarni Bily Konicek w Muzeum Etnograficznym w Warszawie. Zapraszamy 28 grudnia 2016, g. 20.00. 

Więcej informacji:

https://www.facebook.com/events/208489179611359/

 

 POSŁUCHAJ NASZYCH NAGRAŃ

 

 

O NAS

MANIUCHA I KSAWERY to duet, który w autorski sposób łączy jazzową improwizację z ginącymi pieśniami ukraińskiego Polesia. W swoich kompozycjach przywołują pieśni wiosenne, żniwne, weselne, miłosne, dziadowskie, kolędy i kołysanki, łącząc je w opowieści odwzorowujące cykle przyrody i ludzkiego życia. Wspólnie snują opowieści przekraczając granice czasu i gatunków muzycznych, czerpiąc z wieloletnich podróży Maniuchy do śpiewaczek z ukraińskich wsi i wspólnej muzycznej wyobraźni. Niejednokrotnie sięgają także do archiwalnych nagrań z polskich wsi tego terenu.

Maniucha Bikont i Ksawery Wójciński występowali m. in w Pardon To Tu, otrzymali pierwsze miejsce na Turnieju Muzyków Prawdziwych, organizowanym przez Filharmonię Szczecińską w kategorii Soliści Wokaliści (2015) oraz Nagrodę Specjalną im. Czesława Niemena na Festiwalu Polskiego Radia Nowa Tradycja (2016). Nagroda ta umożliwiła im nagranie płyty Oj Borom Borom.

Chętnie koncertują w różnych przestrzeniach - zarówno kameralnych (bielańskie podwórko, folwark w Badowie), jak i klubach muzycznych czy salach koncertowych, jak Studio Lutosławskiego czy Filharmonia w Szczecinie. Podczas koncertów muzycy przywołują zasłyszane na wsi bajki i historie. Za tło wizualne koncertów odpowiadają członkowie Kolektywu Malarze.

Fot. Grzegorz Śledź/PR2

 

NA CO PRZEZNACZYMY ZEBRANE FUNDUSZE?

- opracowanie merytoryczne wydawnictwa, w tym przygotowanie tekstów do książeczki i tłumaczeń na język angielski i ukraiński. Nasza płyta organicznie wyrasta z opowieści dlatego chcemy, żeby towarzyszyły one muzyce w formie tekstów i uzupełniały ją;

- opracowanie projektu graficznego książeczki, okładki, płyty;

- honoraria dla autorów ilustracji i fotografii, m.in. malarza Jędrka Owsińskiego;

- wytłoczenie min. 1200 egzemplarzy płyty;

- druk książeczki i okładki;

- podstawową promocję płyty.

 

A JEŚLI ZBIERZEMY WIĘCEJ NIŻ PLANUJEMY...

- zrobimy wizytówki zespołu

- nagramy teledysk (jeśli zbiórka przekroczy 140%)

i/lub

- wydamy naszą muzykę na winylu.

 

OJ BOROM BOROM

wizualizacje: Kolektyw Malarz, montaż i zdjęcia: Julia Pełka 

 

O NAS ONLINE:

FACEBOOK

https://www.facebook.com/Maniucha-i-Ksawery-1027499687358637/?fref=ts&locale=pl_PL

 

KONTAKT

MAIL

maniuchaksawery@gmail.com

TELEFON

+48 507 942 332 

  fot. Bartek Koczenasz

 

PIEŚNI POLESIA

SPOTKANIE DWÓCH ŚWIATÓW

Jest upalny, czerwcowy wieczór we wsi Kurczyca. Gorące, stojące powietrze. Na ławeczce trzy starsze panie, ja przykucnięta obok. Panie śpiewają, siedząc całkiem nieruchomo. Hanna, Halina i Leonida. Jedyne co przerywa bezruch, to kłębiący się nad nami rój komarów. Tego wieczora panie śpiewają pieśni żniwne i weselne. 

Do Kurczycy jeździłam kilka razy w ciągu ostatnich sześciu lat. Nagrywałam te same pieśni po wielokroć, a też za każdym razem nowe. Śpiewałam je razem z miejscowymi śpiewaczkami. Kiedy pani Hanna uzna, że jakąś pieśń mam wreszcie opanowaną, akceptuje: „O, to będziesz już śpiewać.” Czuję wtedy, że mi te pieśni daruje. Teraz ja pragnę się z Państwem podzielić tymi pieśniami. 

Ta płyta to opowieść o jednym z wielu miejsc, które odwiedziłam w ciągu ostatnich kilku lat, jeżdżąc po Polesiu w poszukiwaniu śpiewaczek i śpiewaków starszego pokolenia, aby móc posłuchać ich, pożyć chwilę z nimi, pośpiewać, zrozumieć świat, w którym ich pieśni powstały. Wracam zawsze pełna wrażeń i szukam sposobów żeby oddać emocje, które mi tam towarzyszyły.

To co robimy z Ksawerym to już nie etnografia, ale kreowanie własnej interpretacji, własnego świata. Najpierw uczymy się pieśni razem, wsłuchując się w warianty, barwy, nastrój. Potem przetwarzamy je przez naszą wrażliwość i wyobraźnię. Dalsza praca dzieje się już pomiędzy nami - szukanie współbrzmień głosu i kontrabasu, znajdowanie wspólnego pulsu. Ksawery gra intuicyjnie, improwizuje, rozwija motywy wokalne.

Tak jak mój śpiew jest interpretacją pieśni, które usłyszałam z ust pani Hanny, pani Haliny i pani Loni, interpretacją jest też złożenie tekstów w taką, a nie inną całość. Chciałam żeby powstało wrażenie, że wszystkie te historie są częścią jednej mitologii. Nieprzypadkowo zaczynamy od pieśni wiosennej, zalotnej. Dalej pojawia się niepewność - jaki los spotka młodego chłopca, który wyrusza w poszukiwaniu ukochanej; ciekawość - kto trafi się dziewczynie z pękiem ziół. Potem następują opowieści z dojrzałego już życia - doświadczenie rozłąki, śmierci bliskich, życie z nową rodziną, tęsknota za domem. Na koniec kolędą wracamy znów do zalotów, wesela i pieśni żniwnej o orle, które nawiązują do urodzaju i płodności. Układ pieśni na płycie odwzorowuje cykl pór roku i kolejne etapy ludzkiego życia dlatego płyty można zacząc słuchać w dowolnym jej punkcie.

Maniucha Bikont

 

BIOGRAMY

MANIUCHA BIKONT

fot. Tomek Kaczor, obraz Jędrek Owsiński

Ur. w 1986r w Warszawie. Muzyczka, antropolożka, doktorantka wydziału Artes Liberales (UW), uczestniczka badań terenowych w Polsce, na Ukrainie, Białorusi i w Rosji. Członkini zespołów muzycznych i teatralnych zajmujących się muzyką tradycyjną, rytuałami, improwizacją i niekonwencjonalnymi technikami wokalnymi.

Związana z Fundacją Muzyka Kresów (od 1999 r.), Stowarzyszeniem „Dom Tańca” (od 2006 r.), OPT „Gardzienice” (2005-2010), Chórem Kobiet (2010-2013). Od 2008 roku uczestniczka i współtwórczyni projektów Jagny Knittel realizowanych na ukraińskim i białoruskim Polesiu. Stypendystka Funduszu Wyszehradzkiego na katedrze etnomuzykologii w Akademii Muzycznej w Kijowie u Jewgena Jefremowa (2010/2011).

Wokalistka zespołów: Dziczka, Z lasu, Niewte, Gęba. W kapeli Tęgie Chłopy śpiewa i gra na tubie. Współpracuje z Prusinowski Kompania i innymi wykonującymi muzykę tradycyjną in crudo. Współpracuje z muzykami jazzowymi i awangardowymi, jak: Ksawery Wójciński, Assaf Talmudi, Shay Tsabari, Rafael Rogiński, Ilia Saytanov.

Prowadzi muzyczne warsztaty i potańcówki w Polsce, na Litwie, Ukrainie i w Rosji.
Współpracuje przy muzyce do filmów i spektakli. Kuratorka koncertów na festiwalu Wszystkie Mazurki Świata. Związana z Kieleckim Taborem Domu Tańca.

Brała udział w nagraniach płyt: Pieśni z Ukrainy i Kolędy z Podlasia zespołu Dziczka, Where my complete beloved is zespołu Hera, Adieu Adama Struga, Ławeczka zespołu Warszawa Wschodnia, Dansing kapeli Tęgie Chłopy.

piosenka z Herą:

http://www.youtube.com/watch?v=UJ4MF6QYbeE

artykuł w jazzarium:

http://www.jazzarium.pl/przeczytaj/relacje/szukamy-siebie-%E2%80%93-maniucha-bikont-i-ksawery-w%C3%B3jci%C5%84ski-w-pardon-tu

 

KSAWERY WÓJCIŃSKI

 

 fot. Tomek Kaczor, obraz Jędrek Owsiński

Kontrabasista i kompozytor, ur. w 1983 r. Wszechstronny muzyk o wielkiej wrażliwości na brzmienie. Nie boi się eksperymentów. Jego zainteresowania sięgają od muzyki dawnej aż po najbardziej wyrafinowaną improwizowaną muzykę współczesną. 
Współpracował z takimi muzykami jak: Charles Gayle, Uri Caine, Mikołaj Trzaska, Michael Zerang, Hamid Drake, Maniucha Bikont, Satoko Fuji, Nicolle Mitchell, Tim Sparks, Klaus Kugel, Ken Vandermark, Mats Gustafsson, Gaba Kulka, Robert Rasz, Wacław Zimpel, Paweł Postaremczak, Raphael Roginski, Robert Kusiołek, Krzysztof Dys, Szymon i Maurycy Wójcińscy.

Współtworzy takie formacje jak: Wójciński/Szmańda Quartet, Charles Gayle Trio. Koncertuje w kraju i za granicą. Jest znany również ze swych wokalnych eksperymentów. 

http://culture.pl/pl/wideo/ksawer-wojcinski-the-soul-wideo

Wywiad: http://jazzarium.pl/przeczytaj/wywiady/ksaweryw%C3%B3jci%C5%84ski-muzyk-wielolicowy

 

 

RECENZJE

OLO WALICKI

„Duet głosu i kontrabasu to rzadkie połączenie. To odważny i śmiały ruch, żeby w tak małym składzie przygotować materiał koncertowy. Muzykom udało się to dzięki dojrzałości, zachowaniu minimalizmu oraz niebywałej precyzji wykonawczej.  

Mam na myśli nie tylko warstwę warsztatową, ale również odniesienia stylistyczne, kreowaną przez duet estetykę, głęboką znajomość źródeł, świadomość, do czego artyści się odnoszą, co z czym chcą połączyć. Ich gra jest pełna niuansów, uwrażliwia. Byłem oczarowany tak piękną, autentyczną i przekonującą propozycją tego duetu.

Kontrabas tworzy tu autonomiczne środowisko, rozwinięcie emocjonalne muzyki duetu. Ksawery jest kontrabasistą jazzowym, ale ma rzetelne wykształcenie akademickie, wie co robi, ma też dostęp do wielu technik wykonawczych i świadomie z nich korzysta. Śpiew i instrument ‘rozmawiają ze sobą’. Kontrabas jest integralną częścią dialogu, który tworzy się na żywo i wybrzmiewa w naszych uszach. Partie Ksawerego są bardzo intuicyjnie i silnie związane z melodią śpiewu Maniuchy. Powstaje niezwykła rzecz.”

 

KAJETAN PROCHYRA

„Maniucha Bikont śpiewa i zbiera muzykę tradycyjną. Podróżuje po wsiach od Radomszczyzny przez Podlasie, Polesie aż po Moskwę, by poznawać muzykę i muzyków, i od nich czerpać wiedzę. Choć na usta cisną się słowa takie jak "badaczka" czy "etnomuzykolog", znając Maniuchę ładnych parę lat jestem przekonany, że robi to przede wszystkim dla energii i radości jakie dają jej te spotkania i jaką może potem oddać widzom i słuchaczom ze sceny.”

 

MARIA BALISZEWSKA

„Maniucha Bikont jest wyjątkową śpiewaczką. Uczyła się u samego źródła sposobu intonowania, manier wykonawczych, ozdabiania. Śpiewa różne pieśni: poleskie ale także mazowieckie i z południa. Stara się zawsze głęboko wejść w zespół znaczeniowy, w kontekst, a to wyjątkowe zjawisko. Cieszę się, że nagroda Czesława do niej trafiła. Niemen zawsze zwracał uwagę na źródła, lubił żeby wykonawcy byli blisko niego. Ten duet idealnie się wpisuje, oni są blisko źródła.”

 

 

W OBRAZKACH

MANIUCHA NA POLESIU

 KURCZYCA

fot. Oleksij Nahornyuk

STARI KONIfot. Oleksij Nahornyuk

 PEREBRODYfot. Oleksij Nahornyuk

PERECHODYCZIfot. Oleksij Nahornyuk

ZALUŻJAfot. Oleksij Nahornyuk

 

<<<<<<<<<<<<<

English version

 

OUR GOAL

 We ask for your support to record an album Oj Borom Borom. The album contains unique songs from Ukrainian Polissya we collected and recorded in a minimalist interpretation for voice and double bass.

The material is already recorded. Thanks to the Czesław Niemen Award granted by the Festival New Tradition in 2016 and the courtesy of the Polish Radio Programme, we recorded it in a radio studio S4 with excellent sound producer Tadeusz Mieczkowski.

The release of this album is a new stage in our joint artistic adventure. The CD will allow our music to reach where we ourselves would never arrive.

We need your support to produce a physical CD with packaging, complementary texts, translations and illustrations. This is why we launched this project  on  Polak Potrafi platform.

 

THE PROJECT

It is a hot June evening in the village of Kurchytsya. The air is stiff, sizzling. There are three old women sitting on a bench, me crouching beside. The ladies are sitting motionlessly and singing. Hanna, Helena and Leonida. The stillness is disturbed only by a swarm of mosquitoes hovering above us. This evening the ladies sing wedding and harvest songs.

During last six years I have been visiting Kurchytsya several times. I recorded  the same songs over and over, and I recorded new songs as well.  And I sang together with the women. When Hannah decides that I have already mastered a given song, she announces: „This one you may sing now” and I feel as if she has given it to me. Now I want to share these songs with you, Listeners.

This record tells about one of many places I have visited last several years, peregrinating around Polissya  in search for old singers, to listen to their music, to live with them for a short while, to be able to understand the world in which these songs were conceived.

 What Ksawery and I are involved in, is not ethnography anymore, but rather a search for our own interpretation, creating our own universe. First, we learn the song together, listening intently to different variants, timbres, tones, moods. Then we process the musical material applying our sensitivity and imaginaton. Ksawery is an intuitionist, he develops the vocal motifs by means of improvisation.

This record is a beginning of a wider project designed to carry this music to other spheres, to where it would never arrive by itself. We wish to converge realms which have no contiguity with each other in the everyday life.

Just as my singing is interpreting the songs I have heard sung by Hanna, Halena and Lonia, the arrangement of the texts in this particular sequence is also an interpretation. My task was to create an impression that all these stories are a part of the same mytholgy. We intentionally begin with a spring courting song. Next comes anxiety about the future of a boy who sets forth to find a girl he would marry, then curiosity who will be the match for a girl with a bunch of herbs; then stories from mature life – experience of separation, of parents’ death, living with a new family, longing for home. At the end, with a Christmas carol, we come back to courting, wedding and a harvest song about an eagle which refer to plentiful fertility. You can start listening to this record in any chosen point, as the sequence forms a circle resembling the cycle of the year.

We like to perform in cosy intimate spaces (small stages, backyards, countryside barns) but we are also ready to appear in accousticly refined concert halls (like the Lutoslawski Studio or the Szczecin Filharmonic Hall). During our concerts we not only sing and play music but also recall the stories and fables connected with our repertoire. In this booklet you see illustrations by Jędrek Owsiński. During our concerts he and his group Painters’ Collective perform live animation of these images.

Maniucha Bikont

 

ABOUT US

“Maniucha Bikont sings and collects traditional music. She travels from village to village, from the Radom county, through Podlasie, Polesie, all the way to Moscow in search of music, she meets local musicians and draws from their experiences. Immediately expressions like ‘researcher’ or ‘ethnomusicologist’ come to mind, but knowing Maniucha for many years already, I am quite sure that she undertakes these expeditions for the sake of the energy and joy which she draws from all these encounters, and which afterwards she is able to emit it from the stage over to her listeners and viewers.”

-Kajetan Prochyra, jazz critic

 

„Maniucha Bikont is an exceptional singer. In order to learn the intonation, the singing manner, the ornamentaton, she went all the way to the sources. She sings songs from different sites, including Mazovia and the South. She also penetrates always deep into the meaning, into the context, and tha is very rare, too. I am so glad that the prize named after Czeslaw Niemen went to her. Czeslaw always paid great attention to the sources, and he liked performers who were close to their roots. This duet ideally fits his criteria.”

- Maria Baliszewska, Polish National Radio

 

„Vocal and bass duet is a rare combination. It is very courageous and brave to come up with a concert material based on such a small band. These two musicians succeeded thanks to their maturity, disciplined minimalism, and unbelievable precision. I mean not only the professional aspect but also the stylistic references, the particular aesthetics they create, deep knowledge of the sources, awareness of the contexts they refer to, of the connections they convey. Their performance is full of nuances, and it sensitizes. I was enchanted with so beautiful, so authentic, and so convincing proposition.

The bass creates here an autonomic environment, an emotional development of the duet’s music. Ksawery is a jazz bassist but with a strong academic background, and he knows very well what he is doing. He has mastered various different techniques, and he uses them consciously. There is an ongoing ‘conversation’ between the voice and the instrument. The bass is an immanent part of this dialogue which is created live on stage and sounds in our ears. The result is extraordinary.”

- Olo Walicki, musician

 

 

 

 

 

 

Media o Twoim projekcie: