Enola Maj

Przyleciała z Wenus - ciała widzialnego nawet nagim okiem, odzianego jedynie w bezwstydną firankę. Opleciona muzyką, jak drzewo, na którym zielenią się bluszcze Andy Kitschmann, Jacquesa Brela i brzmień lat 20-tych i 30-tych. Zawodowo aktorka, prywatnie kosmitka - intryguje
i wzrusza, oczyszcza i roznamiętnia. Jej hasła wyborcze: instrumentalna eklektyczność, chroniczna emocjonalność, niefiltrowana naturalność
- by wszystkim żyło się szczerzej.