Karabinek treningowy

O projekcie

Historia Projektu

Prace nad projektem "Mechanizm zamka karabinka treningowego z układem napędowym " rozpoczęły się pod koniec 2008 roku i trwały do lutego 2011 roku. 9 maja 2011 roku projekt został zgłoszony do Urzędu Patentowego Rzeczypospolitej Polskiej. Projekt zyskał nazwę "PMG - Professional Military Games". Od początku zakładał stworzenie karabinka treningowego o najwyższym poziomie realizmu, niespotykanego dotychczas na rynku cywilnym w grach militarnych. Aby sprostać tym wymaganiom, do napędu przewidziano utleniacze (spłonki) na rynku cywilnym spotykane w zabawkach dziecięcych jako mini kapiszony, lub w wiatrówkach hukowych w postaci kapiszonów "short" lub "long". Napęd tego typu nie spełnia wymogów odnośnie ustawy o broni i amunicji, dzięki czemu może być dostępny legalnie dla osób które ukończyły 18 rok życia, na tych samych zasadach co wiatrówki klasyczne.

Urząd Patentowy Rzeczypospolitej Polskiej


Cel Projektu

Celem projektu było stworzenie karabinka treningowego o najwyższym poziomie realizmu, niespotykanego dotychczas na rynku cywilnym w grach militarnych. Karabinek miał spełniać dwa zadania, pierwszym zadaniem było wykorzystanie w grach militarnych, do tego celu trzeba było stworzyć odpowiednią amunicję która umożliwiłaby bezpieczne trenowanie (wymianę "ognia" między zawodnikami), nie powodujących uszczerbku na zdrowiu. Dlatego też opracowany został specjalny pocisk silikonowy, który dzięki swej geometrii jest w stanie rozkładać energię kinetyczną na większej powierzchni. Co pozwoliło zwiększyć energię kinetyczną pocisku, skutkiem czego wzrósł zasięg oraz celność. Stosunek długości pocisku jest wprost proporcjonalny do możliwej posiadanej energii kinetycznej takiego pocisku. A wiec repliki karabinków szturmowych mogą osiągnąć zasięg skuteczny 90 - 110 metrów, a repliki karabinków wyborowych 120 - 140 metrów. Czego nie są w stanie dokonać karabinki ASG. Drugim zadaniem karabinka było umożliwienie trenowania statycznego strzelania do celów. Ten cel karabinek jest w stanie spełniać dzięki łatwej konwersji, poprzez wymianę lufy wewnętrznej. Która została zaprojektowana tak, aby można to było wykonać w kilkanaście sekund. Bez konieczności rozkręcania karabinka, w tym przypadku karabinek może strzelać śrutem ołowianym wykorzystywanym w wiatrówkach.

Konwersja lufy wewnętrznej na rodzaje amunicji Aby zdemontować lufę wewnętrzną wystarczy wybić pin i wyciągnąć lufę, podobnie jak wyjmuje się zamek z karabinka.

Wyważenie zamka treningowego na tym samym poziomie co w wersji palnej Dzięki odwzorowaniu wizualnemu zamek uzyskał zbliżoną masę i pozwolił skopiować siłę odrzutu w wersji treningowej na poziomie siły odzrutu wersji palnej. Na poniższym rysunku kolorem ciemnym przedstawiony jest zamek w wersji palnej, kolorem jasnym zamek w wersji treningowej.

Amunicja

- Nabój z pociskiem silikonowym (kaliber 5.5 mm);
• do gier militarnych, pozwala rozkładać energię kinetyczną na większej powierzchni, przez co posiada większą prędkość początkową, tym samym wyższy zasięg oraz większą celność. Rotacja zapewniona jest dzięki aerodynamicznym kanalikom umieszczonym na pocisku, który wystrzeliwany jest z lufy gładkiej - Nabój z pociskiem śrutowym (kaliber 5.5 mm);
• Do treningu statycznego, umożliwia strzelanie śrutem do celów statycznych (tarcz strzelniczych). Osiąga moc 16.5 J, rotacja zapewniona jest przez lufę gwintowaną (podobnie jak w wiatrówkach). - Nabój z pociskiem plastikowym (kulka 6mm);
• Jest to alternatywny rodzaj amunicji, wykorzystujący plastikowe kulki ASG.

Zasada działania

Zamiana energii kinetycznej na energię potencjalną
Zasada działania zamka jest bardzo prosta, cylinder z tłokiem działa na zasadzie siłownika. Pozwala zamienić energię kinetyczną na energię potencjalną w korpusie napędowym. Energia ta zwalniana jest w dwóch cyklach pracy, pierwszy cykl powoduje cofnięcie zamka i wyrzucenie łuski. Drugi cykl powoduje powrót zamka do pozycji wyjścia, załadowując po drodze nowy nabój do komory nabojowej. Poniższe zdjęcie przedstawia zasadę wytwarzania energii kinetycznej w postaci ruchu tłoka w przeciwnym kierunku, do kierunku wystrzału. Dzięki podzieleniu łuski naboju na dwie części można skierować gaz w ogromnej ilości na tłok. Za napęd pocisku odpowiada mała spłonka umieszczona w przedniej części naboju.

Z prawej strony znajduje się czujnik mechaniczny sterujący pracą zamka. Odryglowuje on zamek w chwili gdy ciśnienie wewnątrz cylindra spadnie.

Ciśnienie zaczyna spadać, gdy tłok skończy swoją pracę i odsłoni kanalik odprowadzający gaz. Który jest odprowadzany na zewnątrz po przez kanał odprowadzający nad lufą, a w późniejszym etapie między lufą wewnętrzną a zewnętrzną.

Korpus napędowy jako bufor energii potencjalnej
Korpus napędowy pełni funkcję bufora energii, pozwala zmagazynować energię dzięki zamianie energii kinetycznej pochodzącej z ruchu tłoka, na energię potencjalną. Po czym zwalnia ją automatycznie gdy zamek zostanie odryglowany przez wewnętrzny mechaniczny czujnik. Na poniższym rysunku przedstawiony jest korpus napędowy w pozycji spoczynkowej. Poniższy rysunek przedstawia korpus napędowy w pozycji zbuforowanej energii. Po spadku ciśnienia w cylindrze, zamek wykona w ułamku sekundy dwa cykle pracy (wyrzucenie i załadowanie nowej łuski do komory), wytwarzając odrzut karabinka charakterystyczny dla broni palnej.

Aktualna sytuacja i plany
Na dzień dzisiejszy, udało się nawiązać kontakty z producentami z sektora sprzętu sportowego oraz firmami zbrojeniowymi. Projekt niestety stanął w miejscu gdyż sam nie dysponuje kapitałem który pozwoliłby mi wprowadzić tą technologię na rynek. Kwota uzbierania z pomocą portalu polakpotrafi.pl ma być przeznaczona, na opłacenie wykonania pierwszego egzemplarzu, sprawdzenie jakości wykonania oraz poddaniu go testom i kalibracji. Ma ułatwić znalezienie inwestora, w celu wprowadzenia go na rynek.