Lidia Eberle z domu Lwow - podporucznik AK w Brygadzie Wileńskiej, gdzie była sanitariuszką i pierwszą kobietą w oddziale partyzanckim na Wileńszczyźnie.

Dowódcą Brygady Wileńskiej był major Zygmunt Szendzielarz „Łupaszka".

Pani Lidia nosząca pseudonimy: Ewa i Lala wyróżniła się w wielu bitwach, m.in. pod Worzionami w styczniu 1944 roku, kiedy sama ranna pod ogniem wroga uratowała ciężko rannych żołnierzy - za ten czyn została odznaczona Krzyżem Walecznych.

Po wojnie po ujęciu i uwięzieniu przez UB była skazana na karę dożywocia.

Taki wyrok w PRL-u wydał Wojskowy Sąd Rejonowy.

Zbigniew Lazarowicz ps. Bratek, ur. 27 IX 1925 w Jaśle. Od 1940 uczeń podziemnego liceum Tajnej Organizacji Nauczycielskiej. Od 1 I 1942 żołnierz Związku Walki Zbrojnej; od jesieni 1942 słuchacz konspiracyjnej Szkoły Podchorążych, w 1943 zdał maturę przed Państwową Tajną Komisją Egzaminacyjną Kuźnica w Obwodzie AK Dębica. Od III 1944 dowódca plutonu, którym dowodził w czasie Akcji Burza; 1945-1947 ukrywał się. Od 1948 mieszkaniec Wrocławia, pracownik przedsiębiorstw budowlanych. Od IX 1980 członek „S". Od XII 1981 na emeryturze.

Od 13 XII 1981 współtwórca podziemnej struktury wydawniczej RKS „S" Dolny Śląsk; kolporter i drukarz wydawnictw podziemnych. W II 1982 zatrzymany i internowany w Ośr. Odosobnienia w Nysia, w XI 1982 zwolniony, ponownie podjął działalność konspiracyjną.

Odznaczony m.in. Krzyżem Walecznych, czterokrotnie Medalem Wojska, Krzyżem Partyzanckim.

Syn mjr. Adama Lazarowicza, ps. Klamra – zastępcy prezesa IV Zarządu Głównego Zrzeszenia WiN, skazanego przez władze komunistyczne na 4-krotną śmierć oraz 33 lata pozbawienia wolności; zamordowanego w więzieniu mokotowskim w Warszawie w 1951 r.

Weronika Sebastianowicz ps. Różyczka (ur. 1931) – kapitan Wojska Polskiego, żołnierz Armii Krajowej i Zrzeszenia Wolność i Niezawisłość, działaczka polska na Białorusi.

Urodziła się w 1931 roku we wsi Pacewicze koło Mostów. W młodości pracowała w kołchozie imienia Mołotowa[1]. W czasie okupacji sowieckiej i niemieckiej była żołnierzem Armii Krajowej, została oficjalnie zaprzysiężona w wieku trzynastu lat. Wtedy też otrzymała pseudonim Różyczka. W 1945 roku została zaprzysiężona jako członek WiN i kontynuowała walkę w Obwodzie AK Wołkowysk należącym do Inspektoratu Grodzieńskiego AK do swojego aresztowania w dniu 7 kwietnia 1951 roku. Ostatnie tygodnie przed zatrzymaniem ukrywała się. Krótko po wojnie został aresztowany jej ojciec, a kilka tygodni po niej samej także jej matka – również członkowie podziemia.

Po uwięzieniu była torturowana. Wyrokiem z 22 sierpnia 1952 roku została skazana na karę 25 lat pozbawienia wolności, pozbawienie praw publicznych na 5 lat i konfiskatę mienia, ale wyrokiem z 13 lipca 1955 roku karę skrócono do 10 lat pozbawienia wolności. Ostatecznie wróciła z zesłania do Workuty w 1955 roku. Po powrocie z łagru Pani Weronika wraz z całą rodziną pracowali fizycznie jako robotnicy niewykwalifikowani.

Podjęła próbę repatriacji do Polski, ale odmówiono jej prawa wyjazdu. Od początku lat 90. działa w organizacjach polskich, m.in. jest Prezesem nieuznawanego przez białoruskie władze Stowarzyszenia Żołnierzy AK na Białorusi, działającym przy Związku Polaków na Białorusi.

Postanowieniem Prezydenta RP z dnia 12 czerwca 2012 roku została odznaczona Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski „za wybitne zasługi dla niepodległości Rzeczypospolitej Polskiej, za działalność społeczną i kombatancką".

Ryszard Filipowicz ps. Gryf – rodowity wilnianin, mieszkaniec Wileńskiej Kolonii Kolejowej, w młodości uczeń tajnych kompletów gimnazjalnych i młodociany żołnierz patrolu dywersyjnego Kedywu Bazy „Miód, żołnierz AK.

Uczestnik Operacji Ostra Brama, obecnie Prezes Zarządu Światowego Związku Żołnierzy AK Okręg Dolnośląski, autor książek „Kolonia wileńska – czas wojny i Klisze pamięci", „Z wileńskiej ojczyzny", wielu artykułów o tematyce kresowej, a także tomu poezji „Wileńskie wspomnienia".

Prof. dr hab. Krzysztof Szwagrzyk, pełnomocnik Prezesa IPN ds. poszukiwań nieznanych miejsc pochówku ofiar terroru komunistycznego.

Na mocy porozumienia, podpisanego w 2011 roku przez IPN, Radę Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa oraz Ministerstwo Sprawiedliwości, dr Szwagrzyk kieruje projektem naukowo-badawczym „Poszukiwania nieznanych miejsc pochówku ofiar terroru komunistycznego z lat 1944–1956".W wyniku prac ekshumacyjnych, m.in.: na Łączce na cmentarzu powązkowskim, na Służewcu i Cmentarzu Bródnowskim w Warszawie, na Cmentarzu Garnizonowym w Gdańsku, na terenie dawnej katowni Urzędu Bezpieczeństwa w Płocku, na terenie aresztu śledczego w Białymstoku udało się wydobyć szczątki kilkuset osób.

W 2015 został odznaczony przez Prezydenta RP Andrzeja Dudę Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski „za wybitne osiągnięcia w dokumentowaniu i upowszechnianiu prawdy o najnowszej historii Polski". Autor wielu publikacji naukowych, m.in.: „Listy do Bieruta. Prośby o ułaskawienie z lat 1946-1956", „Straceni na Dolnym Śląsku 1945-1956", „Jaroszów. Ośrodek Pracy Więźniów – Więzienie (1950-1965)", Więzienia i obozy na Dolnym Śląsku (1945-1956). Przewodnik".

Ppor. Henryk Atemborski ps. Pancerny – Żołnierz Narodowych Sił Zbrojnych w 204 pułku piechoty mjr. Eugeniusz Kernera "Kazimierza" utworzonym w czerwcu 1944 r. i Brygady Świętokrzyskiej.

W wyniku ciężkich walk zarówno z Niemcami, jak i później z Armią Czerwoną, których efektem była rana nogi i zatrzymanie przez Sowietów został przekazany Urzędowi Bezpieczeństwa. Tortury trwały kilka miesięcy. Od dalszych tortur ocaliła Go...gruźlica, której nabawił się w celi, skąd trafił do szpitala. Po wyjściu z więzienia (UB- cy nie potrafili mu nic udowodnić), zamieszkał na stałe w Nowej Sarzynie. Od 1954 r. rozpoczął działalność społeczną w dziedzinie sportu i turystyki.

Był członkiem Zarządu Regionu Rzeszowskiego NSZZ „Solidarność" i delegatem na I Zjazd Krajowy w Gdańsku w 1981 r.

Marta Ziembikiewicz-Łukasiuk – córka kpt. Władysława Łukasiuka ps. „Młot", legendarnego partyzanta Podlasia, dowódcy VI Wileńskiej Brygady AK, kawalera Krzyża Wielkiego Orderu Odrodzenia Polski. Poległego w 1949 roku. Miejsce spoczynku – nieznane.

Niezłomna w przywracaniu pamięci Bohaterom Antykomunistycznego Podziemia.