V-DAY Dni Wykluczonych Ciał

Po raz kolejny, w połowie lutego, chcemy zorganizować w Poznaniu V-Day. Tym razem pod nieco rozszerzoną nazwą: Dni Wykluczonych Ciał. Cykl warsztatów, spotkań, wystaw, debat zostanie zwieńczony sztuką Monologi Waginy Eve Ensler. Ale żeby do tego wszystkiego mogło dojść potrzebujemy Waszego wsparcia!

V-day to nasz głos w międzynarodowych działaniach na rzecz zwalczania przemocy wobec kobiet i innych grup doświadczających dyskryminacji, wykluczenia czy marginalizacji. Projekt wpisuje się w ogólnoświatową kampanię V-Day, której celem jest finansowe wsparcie organizacji antydyskryminacyjnych, budowanie solidarności pomiędzy aktywistkami / aktywistami, empowerment grup działających na rzecz osób wykluczonych oraz zachęcanie do aktywnych postaw.

Poznański V-Day to ponadto próba stworzenia bezpieczniejszej przestrzeni dla osób, które pozostają na uboczu życia społecznego - ze względu na płeć, pochodzenie etniczne, orientację seksualną czy pozycję ekonomiczną.

W tegorocznej edycji wydarzenia skupimy się na „ciele”, które jest szczególnym terytorium walk. To emanacja osobistej i społecznej przestrzeni poddawanej regulacjom prawnym, politycznym oraz społeczno-kulturowym. W nim jak w soczewce skupiają się problemy samostanowienia, odstępstwa od normy, niechęci do różnorodności i inności. Wykluczone ciała to przemilczana historia przemocy.

Organizując V-day chcemy zbudować bezpieczniejszą przestrzeń, w której odbędą się:  

- spektakl “Monologi Waginy” poprzedzony cyklem warsztatów
- spotkanie “Monologi Penisa”
- debata o “Światowym Marszu Kobiet
- warsztaty redefinicji własnej cielesności w kontekście międzykulturowym
- Nazywam się Miliard - One Billion Rising
- wystawa feministycznych prac komiksowych

V-day to inicjatywa nastawiona na proces - ważna jest dla nas zarówno osobista praca z ciałem, jak i wspólne tworzenie opowieści zapisanych pod skórą - a społecznie niedoreprezentowanych. Projekt jest skierowany do osób, które ze względu na płeć, seksualność, pochodzenie, pozycję ekonomiczną, czy stopień sprawności - są dyskryminowane, wykluczane bądź traktowane przemocowo. Zależy nam nie tylko na podkreśleniu krzyżowości wykluczeń oraz powszechności przemocowych praktyk, ale również na zbudowaniu sieci komunikacyjnej pomiędzy organizacjami wspierającymi osoby dyskryminowane (przede wszystkim lokalnie) oraz uposażeniu nas wszystkie/wszystkich w narzędzia do skutecznego przeciwdziałania przemocy.

to zbiór szczerych historii kobiet, które są wyzwaniem wobec społecznych tabu dotyczących kobiecej cielesności i seksualności. W połowie lutego planujemy zaprezentować je poznańskiej publiczności. Poprzez spektakl chcemy mówić o rzeczach zarówno wstydliwych i trudnych, ale też stworzyć bezpieczniejszą przestrzeń, gdzie seksualność kobiet będzie omawiana w sposób pozytywny i otwarty. Ważne jest rozwiązanie języka własnej waginie. Z prostym wypowiadaniem zdań, które nie chcą przejść przez usta.

Spektakl poprzedzi 6 prób, które będą jednocześnie warsztatami dla kobiet w różnym wieku, różnego pochodzenia etnicznego i społecznego, profesji, orientacji seksualnych. Podczas każdych z warsztatów będziemy podejmowały wspólnie tematy fizyczności, świadomości ciała, masturbacji, menstruacji, fantazjach, orgazmach, sztuce, kulturze. Będziemy też ćwiczyć pracę nad dynamiką i ekspresją ruchu, koncentracją, umiejętnością improwizacji i zaangażowaniem w działanie sceniczne - zarówno indywidualne jak i zespołowe. Wraz z aktorkami – amatorkami, zarówno Polkami, jak i imigrantkami - skonfrontujemy kolorowy i nierealny obraz seksualności kobiet pokazywany w mediach z realnym życiem i konkretnym, materialnym ciałem W założeniu Monologi mają dać poczucie większej więzi z innymi kobietami, niezależnie od wieku czy kultury, z której się wywodzą. Otwierają na międzypokoleniowy i międzykulturowy dialog.

Równolegle do projektu realizowanego w Poznaniu, w Niemczech (Hannover) osoby uczestniczące w programie FSJ pracują nad tym samym tekstem “Monologów Waginy” (koordynacja: Katarzyna Janiszewska). Podczas V-day ta ponad miesięczna - rozdzielona metodycznie i geograficznie - praca warsztatowa osób z różnymi doświadczeniami cielesności, odmiennymi historiami oraz innym zapleczem kulturowym, przełoży się na wspólnie stworzony spektakl. Osoby pracujące z Katarzyną Janiszewską pochodzą z takich państw jak: Madagaskar, Kamerun, Wenezuala, Chiny, Ukraina, Tadżykistan, Kuba, Bośnia i Hercegowina czy Polska. Celem projektu jest pogłębienie tematu cielesności i seksualności o perspektywę z pogranicza: wielości kultur i form reprezentacji. 

 hasło to z jednej strony zwraca uwagę na jednokierunkowość komunikacji, która odbywa się w zbinaryzowanym na dwie płcie kulturowe zachodnim świecie. Optyka męska, potrzeby i pragnienia dotyczące nie tylko sfery seksualnej, są naturalizowane i przedstawiane jako pierwsze i najważniejsze. W odniesieniu do ciała i cielesności, spełnienie seksualne mężczyzny, orgazm i ejakulacja są prymarne, a satysfakcja przeżywana przez żeńskie ciała jest drugorzędna. Znajduje to najbardziej dosłowną reprezentację w mainstreamowych produkcjach porno.  Sytuacja ta będzie dla nas punktem wyjścia do refleksji na temat cielesności męskiej. Zastanowimy się nad praktykami urefleksyjniania męskiego ciała, warunkami do tego niezbędnymi oraz korzyściami jakie z tego mogą płynąć dla mężczyzn i innych płci.

Prowadzenie: Bartek Lis – socjolog, robotnik kultury, kurator

  tematem debaty jest “Śwatowy Marsz Kobiet”, czwarta globalna akcja, której celem jest uwidocznienie seksualnej, politycznej i ekonomicznej rzeczywistości, w ktorej żyjemy. W 2015 roku w ramach ŚMK 8 marca z Turcji wyruszy feministyczna karawna, która przemarszuje przez Europę - a swoją podróż zakończy 17 października w Portugalii. Akcja ma na celu tworzenie i wspieranie feministycznych alternatyw, opartych na budowaniu międzynarodowej solidarnościi. Podczas debaty zastanowimy się nad startegiami ŚMK oraz możliwościami (dla) ruchów feministycznych zarówno w wymiarze międzynarodowym, jak i lokalnym.

 postawa wobec odmienności kulturowej i własnego zaplecza społeczno - kulturowego w rozmowie o ciele i seksualności jest często spychana na margines, a częściej występuje w roli nieobecnej. Biorąc nasze “Ciała na warsztat” rozszyfrujemy powstające na styku kultur definicje tożsamości i przyjrzymy się procesom tabuizowania i wykluczania w nas tego, co naturalne i wspólne. Cykl 4 spotkań dla 15 osobowej grupy to bezpieczniejsza przestrzeń na monologi naszych ciał, a ruch, drama, performance i praca z emocjami to dobre narzędzia w stawianiu kolejnych kroków- w stronę dialogu.

  Komiks – jak wiele innych wytworów ludzkiej działalności – to jeszcze w głównej mierze domena męska. To nie oznacza, że kobiet na scenie komiksowej brakuje. W Polsce temat ten żywo podejmowany jest dopiero od kilku ostatnich lat. Za sprawą inicjatyw, takich jak projekt Stowarzyszenia Arteria Dziewczyny też rysują komiksy!, organizowana w ramach Festiwalu Ligatura Portret Podwójny wystawa. Polski komiks kobiecy czy wydana pod redakcją Kingi Kuczyńskiej publikacja Polski Komiks Kobiecy, polskie artystki stają się widoczne poza undergroundowym bądź wirtualnym obiegiem.

Wystawa Monologi rysowniczek skupi się na przedstawieniu prac polskich autorek i twórczyń, które ze względu na podejmowane zagadnienia wpisują się w nurt feministyczny komiksu kobiecego. Artystki, choć reprezentują róźne stylistyki, punkty widzenia i wrażliwość, w swoich dziełach krytycznie opisują świat oparty na doświadczeniu życia jako kobiety. Czy komiks jest dobrym nośnikiem feministycznych idei? Odpowiedzi szukać będziemy w trakcie wystawy.

Protestuj | Tańcz | Powstań przeciwko przemocy wobec  dziewcząt i kobiet! 14 lutego 2015.

Pieniądze, o które Was prosimy to minimalne minimum naszych potrzeb, jeśli uda nam się zebrać 100% kwoty, czyli 8 tys. zł będziemy mogły:

- opłacić przyjazd i zakwaterowanie Międzynarodowej Trupy Teatralnej z Hannoweru, która współtworzyć będzie Monologi Waginy

- opłacić przyjazd osób prowadzących warsztaty, spotkania, debaty

- sprowadzić prace na wystawę komiksów Monologi rysowniczek

- wykonać metodą sitodruku 200 plakatów reklamujących poszczególne wydarzenia

- zakupić materiały potrzebne do przeprowadzenia warsztatów

- wykonać gadżety festiwalowe - DIY również potrzebuje materiałow #eco #fairtrade

- zorganizować prób i przygotować spektakl

- stworzyć materiały audiowizualne potrzebne przy spektaklu

Jeśli Wasze serca i kieszenie będą na tyle hojne, że uda nam się zebrać więcej niż 8 tys. zł - a konkretniej jeśli dobijemy do kwoty 11 tys. zł., powstanie materiał filmowy z nagraniami nie tylko samego spektaklu, ale również debat, warsztatów, spotkań.

Zostanie on przesłany do wszystkich osób, które wsparły naszą inicjatywę kwotą 75 zł i każdą wyższą :-)

Agata Ambroziak

Uprzednio na płaszczyźnie instytucjonalnej studentka filologii niderlandzkiej, a po godzinach członkini wrocławskiego kolektywu kłirowego QAlternatywie. Po przeszczepie do Poznania zajęła się studiowaniem etnolingwistyki na UAMie. Sens przypisuje językowi, który najmilej nas zdradza.  Siebie wiąże ze sztuką przekładu, arabistyką i oddolnym, konsensualnym stanowieniem. Uważa, że tożsamość etykietowa wypacza sens polityczności i wspólnotowości: #feminizm #queer #noborder #anarchizm #wege #celan

Agnieszka Różyńska

Edukatorka kompetencji społecznych i międzykulturowych. Zarówno słowem, jak i czynem podkreśla istotę “uczenia przez doświadczenie”. Zwolenniczka pracy kolektywnej i pozasektorowej. Pracowniczka miejsc tj.: Instytut Edukacji Społecznej i Wielobranżowa Spółdzielnia Socjalna PANATO- gdzie aktywnie ćwiczyła swój warsztat w prowadzeniu zajęć, pisaniu projektów, czy tworzeniu programów edukacyjnych.

Adrianna Sołtysiak

Obserwatorka kultury i niedoszła bibliotekarka (absolwentka Kulturoznawstwa, Bibliotekoznawstwa i Informacji Naukowej UMK oraz Gender Studies UAM). Posiadła wrażliwość genderową i świadomość feministyczną, które jawnie wykorzystuje. Od dawna zaangażowana w równościowe działania jak naukowe projekty Genderowego Koła Literaturoznawczego, herstoryczne wycieczki Kolektywu Aleje Bibianny czy organizowanie Dni Równości i Tolerancji. Obecnie członkini kłirowego kolektywu KŁAK. Zawodowo związana ze sztuką współczesną.

Weronika Zawadzka

Absolwentka poznańskiego Gender Studies i Filologii polskiej, świadomość genderową kształtowała teoretycznie i praktycznie angażując się w działania Genderowego Koła Literaturoznawczego, Stowarzyszenia Dni Równości i Tolerancji, Kolektywu Bibianny. Obecnie członkini Stowarzyszenia Konsola i kłirowego kolektwu Kłak. Zwolenniczka oddolnego organizowania się, kłirowej wywrotowości i działań kolektywnych.